deur Anelia Heese | www.herklink.co.za

Hoeveel keer begin ek deesdae ‘n brief met die sinnetjie: “Ek skryf uit ‘n koue Duitsland, 12 500km van my tuisdorp af…”

Om huis toe te verlang, is al vir jare deel van my identiteit as ‘n Suid-Afrikaner wat in die buiteland leef. Hierdie unieke verlange voel soms soos ‘n wingerdloot wat stomp afgesnoei word. Dit is ongenaakbaar, maar dit laat ruimte vir nuwe groei.

Tydens grendeltyd word hierdie verlange verwronge in rou. Ek rou soos ‘n boer wat haar oes moet afskryf weens ‘n onsigbare pes wat aan die wortels vreet. Tydens oestyd bedank ons die Aarde vir goeie weer; en mekaar, vir harde werk. Ek verpas hierdie lonende tyd: my ma se sestigste verjaarsdag, haar tweede jaar in remissie, Pa se bou-projek wat afgehandel is, my broer se aansoek om ‘n kind aan te neem, vriende wat babas verwag, blommetyd in Namakwaland, my oupa se afsterwe ná ‘n ryk en geseënde lewe.

Daar sal ‘n tyd kom waar ek weer hierin kan deel, maar die dood is finaal. ‘n Nuwe seisoen laat nie ‘n groot boom wat geval het, weer toe om te bloei nie. Met dit in gedagte, het ek vir my oupa ‘n oudio-gedenkdiens saamgestel deur huldeblyke te versamel en dit in ‘n professionele oudiodiens te verwerk. Ons kon reg oor die wêreld daarna luister, elk in ons afsonderlike sitkamers… ‘n Globale danksegging.

Ongeag hoe dor hierdie seisoen mag voorkom, moet ons aanhou werk en aanhou dien. Ek is bevoorreg om dit met Herklink te kan doen. Twee families het na my uitgereik om vir ‘n geliefde ‘n oudiodiens saam te stel.

Helena van Schalkwyk skryf: “Wat ‘n unieke en deernisvolle gedenkdiens wat Herklink met die heengaan van my moeder saamgestel het, in ‘n tyd waar ons, as gevolg van die Corona-pandemie, nie bymekaar kon wees nie. Hierdie oudiodiens is ‘n kosbare skat wat ‘n mens vir ewig kan bewaar om na te luister, en ‘n nagedagtenis om ons geliefdes te onthou.”

Baie jare het verstryk sedert Matriek, maar ek het nogtans my Afrikaanse onderwyseres om hulp gevra aangaande taaloorsig vir Herklink. Ons ouderdomsverskil beloop dekades, maar die pen bly jonk, en haar rooipen bly flink. In grendeltyd ruil ons spelfoute uit, asook ‘n gedig of twee:

geleende woorde vir geleende tyd

uit die digters se monde

geleende woorde vir geleende tyd

uit die digters se monde

ons gespreksgenote

in die oggende verlaat ons ons herd

en stap blootsvoets deur die strate

waar ons oor die duwweldorings loop

met lang bene blink in die lig

laat ons dus ons liggeeldae opteken

vir wanneer die donker ons kom haal

en die Here ons nie meer soek nie

want die lewe is ‘n asem lank

laat ons luister na die klank uit die mond

want die wêreld is ‘n groot blou bal

wat stil deur die ruimte val

en ons kom en ons gaan is

soos water uit die kraan

Met erkenning aan: Wilma Stockenström, Jean Goosen, Ingrid Jonker, Hunter Kennedy, Breyten Breytenbach